ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στις 19/12/2013 κατέθεσα αναφορά στον Πρόεδρο της Βουλής με την οποία ζητάω να ενημερωθώ από τους αρμόδιους Υπουργούς για τον πραγματικό αριθμό των επιχειρήσεων που πτώχευσαν στην Ελλάδα την τελευταία 5ετία. Γνωρίζω ότι ο αριθμός αυτός δεν υπάρχει σε ένα σημείο και χρειάζεται να συνδυαστούν σειρά από στοιχεία για να εντοπιστεί. Όταν όμως εντοπιστεί θα είναι συγκλονιστικός. Διότι πτώχευση πραγματική σημαίνει Κοινωνικός Αποκλεισμός με όλες τις δυσμενείς συνέπειες που αυτό σημαίνει.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

Ο ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΕΞΩ «ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟ» ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΑΝ ΕΙΧΕ ΔΟΛΟ ή ΟΧΙ

Χαρακτηριστικό του Έλληνα είναι η αποποίηση των ευθυνών του για αυτά που έχει την ευθύνη, όταν έρχονται τα δύσκολα.

Το σημερινό περιβάλλον για το Επιχειρείν είναι καθαρά δημιούργημα όλων μας. Το έφτιαξαν οι νομοθέτες μας ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ψηφίζαμε. Και κάθε 3-4 χρόνια που είχαμε εκλογές το επικροτούσαμε διατηρώντας τα ίδια κόμματα στην Κυβέρνηση επί δεκαετίες.

Η Κοινωνία, εμείς δηλαδή, έχουμε επιλέξει το εξής εξωφρενικό: όταν ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας (αυτός ο εκπρόσωπος του Κεφαλαίου, με τις τεράστιες καταθέσεις στο εξωτερικό, τις πισίνες, τις πανάκριβες διακοπές κλπ) πέσει έξω τιμωρείται αμέσως με εξοντωτικές ποινές στέρησης της ελευθερίας του και ιδίως του δικαιώματος προς εργασία. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΧΩΡΙΣ να υπάρχει δικαστική απόφαση περί του δόλου που είχε (ή που δεν είχε) ώστε να πέσει έξω η επιχείρησή του.

Να δώσω ένα παράδειγμα. 

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΕΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝ ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ

Τα τελευταία πέντε χρόνια έπεσαν έξω δεκάδες χιλιάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Συνέπεια της επιχειρηματικής αποτυχίας οφειλές σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, προμηθευτές, τράπεζες. Ουδείς ασχολείται αν έπεσαν έξω έντιμα ή δόλια. Για την Κοινωνία όλοι έπεσαν έξω δόλια (αυτό φυσικά δεν ισχύει για τον δανειολήπτη ιδιώτη που έπεσε έξω και οφείλει σε δημόσιο και τράπεζες, ο οποίος εξ’ορισμού θεωρείται έντιμος).

Ας υποθέσουμε για το παράδειγμά μας ότι ο επιχειρηματίας που έπεσε έξω κάνει μια δουλειά για 30 χρόνια (αυτό ξέρει να κάνει), απασχολούσε 5 υπαλλήλους, οφείλει σήμερα στην εφορία 20.000€ και δεν έχει ακίνητη περιουσία. Για να αποπληρώσει τις οφειλές του και για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του πρέπει να εργαστεί.

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ «ΒΡΩΜΑΝΕ» ΓΙΑΤΙ ΚΟΛΥΜΠΑΝΕ ΣΕ ΛΙΜΝΗ ΜΕ ΣΚΑΤΑ

Ασχολούμαι ενεργά με το ζήτημα της επιχειρηματικότητας, ο ίδιος επιχειρώ πλέον των δυο δεκαετιών. Η ποινικοποίηση της στην Ελλάδα είναι όχι απλά δεδομένη, επιβεβλημένη για πολλούς.

Ο επιχειρηματίας για την κοινή γνώμη είναι εξορισμού απατεώνας. «Βρωμάει»....

Αυτοί που το ισχυρίζονται έχουν αναρωτηθεί άραγε το γιατί?

Ο επιχειρηματίας «βρωμάει» γιατί είναι αναγκασμένος να κολυμπήσει στην λίμνη της επιχειρηματικότητας που είναι μια λίμνη γεμάτη με σκατά.

Η Κυβέρνηση μιλάει για Ανάπτυξη χωρίς να γνωρίζει πόσες δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις πτώχευσαν τα τελευταία πέντε χρόνια

Για να γιατρέψεις μια ασθένεια θα πρέπει όχι μόνο να γνωρίζεις τις αιτίες αλλά και των αριθμών των ασθενών. Τα τελευταία πέντε χρόνια πτώχευσαν στην πράξη δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι δυσμενείς συνέπειες για αυτούς που πτώχευσαν είναι τεράστιες και κανείς από την Κυβέρνηση δεν γνωρίζει ούτε πόσοι είναι αλλά ιδίως αν ήταν τίμιοι επιχειρηματίες που δεν τα κατάφεραν ή τα γνωστά λαμόγια.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουν καταδικαστεί «εις θάνατον» ως επιχειρηματίες και να αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμα και τα βασικά για την οικογένειά τους.

Στις 4 και 5 Δεκεμβρίου συναντήθηκα στις Βρυξέλλες με τους επικεφαλής της DG Enterprise and Industry και της DG Δικαιοσύνης στα πλαίσια της προσπάθειάς μου (ως μέλος του ΔΣ του ΕΕΑ) να αναδείξω το ζήτημα της ανύπαρκτης δεύτερης ευκαιρίας στους τίμιους επιχειρηματίες που έπεσαν έξω.