ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ «ΒΡΩΜΑΝΕ» ΓΙΑΤΙ ΚΟΛΥΜΠΑΝΕ ΣΕ ΛΙΜΝΗ ΜΕ ΣΚΑΤΑ

Ασχολούμαι ενεργά με το ζήτημα της επιχειρηματικότητας, ο ίδιος επιχειρώ πλέον των δυο δεκαετιών. Η ποινικοποίηση της στην Ελλάδα είναι όχι απλά δεδομένη, επιβεβλημένη για πολλούς.

Ο επιχειρηματίας για την κοινή γνώμη είναι εξορισμού απατεώνας. «Βρωμάει»....

Αυτοί που το ισχυρίζονται έχουν αναρωτηθεί άραγε το γιατί?

Ο επιχειρηματίας «βρωμάει» γιατί είναι αναγκασμένος να κολυμπήσει στην λίμνη της επιχειρηματικότητας που είναι μια λίμνη γεμάτη με σκατά.

Όλοι οι επιχειρηματίες (ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία), ξεκινώντας την πρώτη τους επιχείρηση ξεκινάνε με όνειρά ότι θα εργαστούν σκληρά και θα κερδίσουν περισσότερα από ότι κέρδιζαν (ή θα κέρδιζαν) ως υπάλληλοι. Τεράστιος αριθμός αυτών είναι εργαζόμενοι που επιλέγουν να γίνουν επιχειρηματίες.

Τα όνειρά τους καταρρέουν ταχύτατα μόλις καταλαβαίνουν το άθλιο επιχειρηματικό περιβάλλον που επικρατεί επί δεκαετίες.

Ειδικά όταν έρχεται ο πρώτος έλεγχος από την εφορία τότε κυριολεκτικά μεταλλάσσονται.

Ο έλεγχος της εφορίας ξεκινάει με την λογική: «είσαι κλέφτης, τηρείς δεν τηρείς σωστά τα βιβλία σου θα πληρώσεις επιπλέον φόρο και για να μην σε κλείσουμε θα μας δώσεις και κάτι παραπάνω». Και αυτό στα πλαίσια ενός εξωφρενικού Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων που ότι και να κάνεις, δεν θα τηρείς σωστά τα βιβλία, όπως αυτοί επιθυμούν.

Όλοι ξέρουμε ότι ο έλεγχος της εφορίας γίνονταν, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, με βάση τον τζίρο της επιχείρησης για τα χρόνια που ελέγχονταν. Αν σου έλεγχαν 5 χρόνια , με τζίρο πχ 1000€, ο επιπλέον φόρος ήταν δεδομένος για την εφορία, περίπου ποσοστό 1%-1,5% επί των πωλήσεων, ανεξάρτητα αν τα βιβλία σου ήταν εντάξει ή όχι. Τρελό αλλά πραγματικό.

Το σοκ αυτό δίνει σε κάθε επιχειρηματία να καταλάβει ότι σε κάθε περίπτωση θα είναι για την Πολιτεία ο κλέφτης. Γιατί να μην γίνει τότε? Αφού θα έρθουν να του πάρουν μερίδιο από τα «κλοπιμαία» ότι και αν κάνει. Αφού έτσι και αλλιώς τον θεωρούνε κλέφτη.

Όποιος αμφισβητεί την παραπάνω θεωρία μάλλον δεν έχει μιλήσει με επιχειρηματίες ή δεν έχει επιχειρήσει ο ίδιος.

Στην λίμνη με τα σκατά που κολυμπάμε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην «βρωμάμε». Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι επιχειρηματίες ξεκινάνε με δόλο να κλέψουν το κράτος. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Η κριτική κατά μιας συμπεριφοράς είναι άδικη αν δεν γίνεται σαφής αναφορά στο περιβάλλον που λειτουργεί αυτός που παρανομεί.

Δεν δικαιολογώ την παρανομία, δεν δικαιολογώ την φοροδιαφυγή. Καταδικάζω όμως την μονόπλευρη κριτική και αυτούς που εθελοτυφλούν επειδή τους συμφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΩΡΑΣ